9 વર્ષે પિતા અને 20 વર્ષે માતાનું છત્ર ગુમાવ્યું, છતાં ખેરગામનો અત્યંત ગરીબ મિલન પટેલ PSI બન્યો

ગુજરાત એલર્ટ । ખેરગામ
ઊંચાઈ પર તો સૌ કોઈ પહોંચવાની તમન્ના રાખે છે, પરંતુ એ માટે મહેનત પણ કરવી પડે છે. અને જ્યારે સફળતા મળે છે ત્યારે સામે ઊભેલા માણસની છાતી ગજગજ ફૂલે એ સ્વાભાવિક છે.એવો જ એક યુવાન એટલે ખેરગામના સરસિયા ફળિયાનો મિલન પટેલ.જેણે પીએસઆઈ સુધીની સફર ખેડવા ભલભલાં કપરાં ચઢાણ પાર કર્યાં. ગુજરાત પોલીસ એકેડમી-કરાઈ ખાતે એક વર્ષની પીએસઆઈ તરીકેની તાલીમ પૂરી કરી એ પહેલાં અનેક મુસીબતોનો સામનો કરવો પડ્યો.
માત્ર 9 વર્ષની ઉંમરે પિતા રાકેશભાઈનું અવસાન થયું.એ વેળા આખો પરિવાર ભાંગી પડ્યો.ઘરમાં આવકનું કોઈ સાધન નહીં. માતા સરસ્વતીબેન ઉપર ત્રણ સંતાન મિલન, નયન અને રેશ્માનું ભરણપોષણ કરવાની જવાબદારી આવી પડી. એટલે માતાએ કાળી મજૂરી કરી સંતાનોનો ઉછેર કર્યો.
ભણવું તો હતું, પણ સંજોગ સામે પણ લડવાનું. બાળપણથી ઇચ્છા તો ઘણી બધી. ક્લાસમાં ટીચર પૂછે કે શું બનવું છે મોટા થઈને. તો મિલન કહેતો ‘હું પોલીસ બનીશ’એવી ગાંઠ વાળી લીધી હતી, પરંતુ એ મોહ યુવા વય સુધી તો ઓસરવા લાગ્યો. આર્થિક તંગી પીછો છોડતી ન હતી.
ધો.1થી 5નો અભ્યાસ ભસ્તા ફળિયા પ્રાઇમરી શાળા, ધો.6થી 8 ખેરગામની કુમાર શાળા તો મહેસાણાના એસઆરઆઈ કેમ્પસમાં બી.ઈ.મિકેનિકલનો અભ્યાસ કર્યો. આર્થિક સ્થિતિ સારી ન હોવાની જાણ થતાં મિશનરી હોસ્ટેલમાં કેટલાક આગેવાનોએ ભલામણ કરતાં ભણતર, ટ્યુશન સહિતનો ખર્ચ રાહતરૂપ રહ્યો હતો. જેમતેમ અભ્યાસ તો પૂર્ણ કર્યો અને સારા દિવસ આવશે એ સપનાં જોતાં મિલનના માથેથી વર્ષ-2020માં માતાનો છાંયો પણ ઊઠી ગયો. આર્થિક તંગીને કારણે માતાની સારવાર ન થઈ શકી અને અંતે અવસાન થયું. જેનો વસવસો આજે પણ મિલનને છે.માતાના અવસાનથી કુદરતે જાણે સર્વસ્વ છીનવી લીધું એવું ત્રણેય ભાઈ-બહેનને લાગતું. અંતે 2021માં કોલેજ પાસ કરીને ઘરનું ગુજરાન ચલાવવા નોકરીની શોધ કરી. એ વેળા મિલનને વાપીની મેરિલ કંપનીમાં રૂ.12000ની સેલેરીવાળી નોકરી મળી. ત્યાં 1 વર્ષ સુધી 3 પાળીમાં નોકરી કરી. 2021ના એ કપરા કાળ વિશે મિલન કહે છે કે, મેં મિકેનિકલ એન્જિનિયરિંગ કોલેજ પાસ કર્યુ. 12 પાસ કર્યા પછી કોઈ ગાઇડલાઇન કરવાવાળું ન હતું. પ્રાઈવેટ કોલેજમાં એડમિશન લીંધું હતું. મારી ગણતરીઓ ખોટી પડી. એડમિશન તો લઈ લીધું પણ ધાર્યુ એવું શિક્ષણ મળતું ન હતું. આથી કોલેજમાંથી ટ્રાન્સફર મેળવવા પ્રયાસ કર્યો તો સફળતા ન મળી. જેના પરિણામે એન્જિનિયરિંગના વ્યવહારુ જ્ઞાનની ચિંતા થઈ. અંતે નિર્ણય કર્યો કે કોલેજ દરમિયાન જ સરકારી જોબ માટે એપ્લાય કરું. કોલેજ દરમિયાન ઓએનજીસી તરફથી એસટી કેટેગરીના સ્ટુડન્ટ તરીકે મને 9500ની સ્કોલરશિપ મળતી હતી. અને ઓનલાઇન ક્લાસ જોઈન્ટ કર્યા. નિષ્ફળતા મળે તો કંઈ નહીં પણ પ્રયત્ન તો ચાલુ રાખવો જ છે.એવો નિર્ણય કરીને એક બાદ એક સ્પર્ધાત્મક પરીક્ષા આપતો ગયો. બિન સચિવાલય, કારકૂન, બેંક અને પોલીસ કોન્સ્ટેબલની પરીક્ષાની જાણ થાય એટલે તો ફોર્મ ભર્યું. જેનાથી ઘણું શીખવાનું પણ મળ્યું. મારી ખામી ક્યાં રહી જાય છે.એ ધીરે ધીરે જાણ થતી ગઈ.મેં ફોરેસ્ટ ગાર્ડની પરીક્ષા આપી એમાં પાસ થયો, પણ શારીરિક કસોટીમાં નાપાસ થયો, છતાં નાસીપાસ ન થયો.પછી કોન્સ્ટેબલની પરીક્ષા આપતાં આત્મવિશ્વાસ વધ્યો. બાદ વર્ષ-2021માં પીએસઆઈની ભરતીની પરીક્ષા આવી. એ વેળા મારી ઉંમર 21 વર્ષ પણ ન હતી. કોરોનાકાળને કારણે ભરતી ફરી નીકળતા ત્યાંસુધી હું 21 વર્ષ પાર કરી ગયો. આ પરીક્ષા માટે મેં ફિઝિકલ એક્ઝામમાં રનિંગની આકરી પ્રેક્ટિસ કરી. એ વેળા મેરિલ કંપનીમાં ત્રણ પાળી નોકરી કરવાની સાથે બધુ જ એડ્જસ્ટ કરવાનું હતું. એક-બે મહિના તો માંડ કાઢ્યા, પણ આ વેળા સફળ થયો. મારી માતાને કારણે હું આજે ગુજરાત પોલીસ એકેડમી કરાઈ ખાતે એક વર્ષની તાલીમ પૂરી કરી હાલ અમદાવાદ સીટીમાં પોસ્ટિંગ મળતા પીએસઆઈ તરીકે સેવા બજાવી રહ્યો છું.સફળતા મેળવવી હોય અથાક પરિશ્રમનો કોઈ વિકલ્પ નથી એ વાત મિલનની આ મહેનત પરથી સાબિત થાય છે.